تعیین روابط چندگانه میان اعتماد، خودکارآمدی فردی و جمعی اعضای هیئت علمی دانشگاهها

هدف از این پژوهش بررسی روابط چندگانه میان متغیرهای اعتماد، خودکارآمدی عضو هیئت علمی و خودکارآمدی جمعی اعضای هیئت علمی در دانشگاههای منتخب دولتی شهر اصفهان بود. فرضیات پژوهش بر مبنای مطالعه روابط مؤلفه های اعتماد، مؤلفه های خودکارآمدی عضو هیئت علمی و خودکارآمدی جمعی تدوین و بررسی شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه اعضای هیئت علمی دانشگاههای منتخب دولتی شهر اصفهان، جمعاً به تعداد 1541 نفر بود. حجم نمونه با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای متناسب با حجم نفر محاسبه شد و تعداد 261 نفر در این پژوهش شرکت کردند. برای جمع آوری اطلاعات از سه ابزار پرسشنامه استاندارد اعتماد اعضای هیئت علمی و پرسشنامه های محقق ساخته خودکارآمدی عضو هیئت علمی و خودکارآمدی جمعی استفاده شد. پایایی هر سه مقیاس با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب 81/0، 83/0 و 89/0 محاسبه و داده ها با استفاده از روشهای آمار استنباطی رگرسیون و مدل معادلات ساختاری تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد به طورکلی، اعتماد و خودکارآمدی عضو هیئت علمی بر خودکارآمدی جمعی تأثیر دارد و میان مؤلفه های اعتماد و خودکارآمدی عضو هیئت علمی رابطه پنهان و میان اعتماد و خودکارآمدی جمعی و خودکارآمدی عضو هیئت علمی با خودکارآمدی جمعی روابط مثبت و معنادار وجود دارد. براساس مدل معادله ساختاری میزان پیش بینی خودکارآمدی جمعی از طریق اعتماد و مؤلفه های آن 70/0=gamma و توسط خودکارآمدی عضو هیئت علمی و مؤلفه های آن 12/0=gamma بود. شاخصهای برازش مدل نشان داد که مدل پژوهش از برازش نسبتاً خوبی برخوردار است.